وقتی «آمنه» بازی منافقانه «عبادی» را به هم ریخت + فیلم

آمنه بهرامی، قربانی اسیدپاشی در گفت وگویی که همزمان و البته غیر مستقیم با شیرین عبادی در تلویزیون صدای آمریکا انجام داد، گفت: من چند سال پیش از خانم عبادی برای درمان صورتم درخواست کمک کردم، ولی او هیچ اهمیتی نداد.

به گزارش «تابناک»، خانم بهرامی در این گفت وگوی غیر مستقیم که در برنامه زن روز این هفته تلویزیون فارسی آمریکا انجام شد، همچنین افزود: موضع حمایتی الان ایشان از من در واقع یک ژست سیاسی در پوشش حمایت از حقوق زنان و برای مخالفت با نظام جمهوری اسلامی است و هیچ ارزشی ندارد.

بنا بر این گزارش، در این برنامه که با هوشمندی آمنه بهرامی، چهره منافقانه مدعیان دروغین حقوق بشر در جلوی چشمان بینندگان به نمایش گذاشته شد، «مهشید ندیری»، مجری برنامه گفت: خبر صرف نظر کردن آمنه بهرامی از اجرای حکم قصاص و چشم پوشی او از انتقام، شادمانی و استقبال سازمان های حقوق بشری به ویژه عفو بین الملل، فعالان زن و شخصیت های سیاسی را در پی داشت.پس از این مقدمه، آمنه بهرامی از طریق تلفن روی خط تماس برنامه آمد و با لحنی اعتراض گونه گفت: قصاص، انتقام نیست. من انگشت روی قصاص گذاشتم، چون بنا بر قانون قرآن و اسلام قصاص حق من بود. من به دنبال حکم قصاص بودم تا به امثال مجید ثابت کنم رنجی که به امثال من تحمیل کردید، خودتان هم مستحق چشیدن آن هستید. ما یک جامعه مسلمانیم، پس قصاص را گرفتم و در پایان هم که گذشت کردم، به سفارش خود قرآن عمل کردم. خداوند می فرماید: «ای بنده من! اگر ببخشی پاداش و لذتی بیشتر به تو عطا می کنم.» من او را به خاطر خدا و کشورم، به خاطر مددکاران و خانواده ام بخشیدم، نه به خاطر حقوق بشر و سازمان های زنان. هنوز هم تأکید می کنم که پس از این، حکم قصاص برای اسیدپاشی هست و من آن را تا مرحله اجرا بردم تا این حق برای قربانیان پس از من ثابت بماند.

مجری از آمنه پرسید: شما بارها در مصاحبه های گوناگون از فعالان حقوق بشر گله کرده اید. دلیل این آزردگی چیست؟

آمنه پاسخ داد: وقتی دولت اسپانیا به من اعلام کرد که اگر به آنها پناهنده نشوم، کمکم نمی کنند، یکی از همین فعالان حقوق بشر به نام خانم «مقدم» در بارسلون از طرف یک سازمان فمنیستی به دیدارم آمد. از او برای پیگیری ادامه مراحل درمانم تقاضای کمک کردم ـ چهره آن خانم را هنوز به یاد دارم، چون آن موقع هنوز با یک چشم می دیدم ـ به او گفتم: آیا کمکم می کنید تا باقی مانده بینایی ام را حفظ کنم؟ ایشان با یک غرور خاصی، دستش را کرد لای موهایش و پاسخ داد: متأسفم، ما حقوق بشری ها روی گنج ننشسته ایم، برو از دولتت کمک بگیر!

آمنه ادامه داد: همینطور خانم «شیرین عبادی»؛ از ایشان هم بارها درخواست کمک کردم و اهمیتی نداد. از «خانه زنان فمنیست» کمک خواستم، دریغ کردند. بارها و بارها دست کمک خواهی دراز کردم، ولی هیچ کدامشان دستم را نگرفتند. تا اینکه سرانجام در یکی از پناهگاه های آوارگان خیابانی که دولت اسپانیا و مؤسسه زنان در آنجا اسکانم داده بودند، بینایی خودم را در غربت از دست دادم.

بنا بر این گزارش، بخش تأسف برانگیز این برنامه اما، اظهارات فرافکنانه و حاکی از عصبانیت شیرین عبادی در توجیه عملکرد خود و دیگر گروه های حقوق بشری در این زمینه بود.

این مدعی حقوق بشر و دارنده جایزه صلح نوبل! که در اواخر برنامه به جمع مهمانان اضافه شده بود، گفت: در این باره که فعالان حقوق بشر در ایران به ویژه خانم مقدم درباره آمنه کم کاری کرده اند یا خیر، باید بگویم مسأله ایشان در حیطه وظایف فعالان حقوق بشر نیست!

مسأله ایشان برمی گردد به امنیت عمومی جامعه که فعالان حقوق بشری نقشی در آن ندارند و مسئولیتش با پلیس است! ضایعات جسمی آمنه هم که بیشتر از اندازه عادی است، دلیلش نبود امکانات پزشکی مناسب در آن موقعیت است، فعالان حقوق بشر که امکانات پزشکی و درمانی ندارند! خانم مقدم که نامشان برده شد، مثل بقیه فعالان حقوق بشر مورد غضب حکومت هستند و ناگزیر از ترک کشور شده اند، ولی این بخش ماجرای آمنه که باید دیه او با دیه کامل یک مرد برابر باشد، در حیطه وظایف گروه های حقوق بشری است؛ یعنی افشاگری در آنچه مربوط به کرامت انسانی افراد است.

مدافعان حقوق بشر باید با اعتراض و افشاگری، سعی در اصلاح قوانین کنند. من بارها گفته ام، این قوانینی که اکنون به اجرا درمی آیند، اسلامی نیستند، بلکه تعبیر نادرست مجریان از اسلام است؛ در حقیقت دیه زن و مرد بایستی مساوی باشد...

دانلود